Istnieją plotki na ten temat, na przykład, że powodem wymiany były złoża węgla na Sokalszczyźnie i połączenie kolejowe Rawa Ruska-Sokal, za co Polsce przekazano tereny o ubogich glebach i z wyeksploatowanymi złożami ropy, jak również, że powodem były lasy obfite w zwierzynę, które upatrzyli sobie radzieccy oficjele – miłośnicy polowań. To jednak plotki, źródeł brak.
Pewne jest natomiast, że dzisiaj przypada 60 rocznica podpisania (15 lutego 1951) umowy pomiędzy Polską a ZSRR o zamianie odcinków terytoriów państwowych. Była to największa w historii powojennej Polski i jedna z największych w historii powojennej Europy korekta graniczna. Dotyczyła wymiany terenów o powierzchni 480 km? (obszar powierzchniowo zbliżony do Warszawy). Umowę ogłoszono w Dzienniku Ustaw z 1952 r. Nr 11, poz. 63. Przyczyniło się to do przesiedlenia ludności zamieszkałej tereny odstąpione przez Polskę na teren Bieszczad oraz utraty majątku nieruchomego, który zgodnie z umową przechodził wraz z terytorium na rzecz nowego właściciela. Państwo odstępujące nie mogło w związku powyższym rościć żadnych pretensji o rekompensatę, a jedynie zachowywało prawo do majątku ruchomego (sprzętu rolniczego, taboru kolejowego, inwentarza żywego) pod warunkiem wywiezienia go.
762, Delegatura Pełnomocnika Rządu do Spraw Przesiedlenia w Bełzie, sygn. 116
MK
57.
